S 1451a

s. x2. Account of the consecration in 905 of seven bishops (for Winchester, Ramsbury, Sherborne, Wells, Crediton, Selsey and Dorchester), and statement of the assignment to Crediton, on that occasion, of land at Pawton in St Breock, Cællincg and Lawhitton, Cornwall. Latin

Archive:

Canterbury, Christ Church; Winchester, Old Minster; Exeter

MSS:

1. London, British Library, Add. 7138 (s. x 2; BA Facs., no. 9)
2. Canterbury, D.C., Reg. A, f. 3v (s. xiii)
3. London, British Library, Add. 15350, f. 112r (s. xii med.)
4. London, British Library, Cotton Cleopatra E. I, ff. 43v-44r (s. xvii)
5. London, British Library, Cotton Faustina B. VI, vol. i, ff. 95, 98-100, f. 98r (s. xi/xii)
6. Oxford, Bodleian Library, Bodley 579 (S.C. 2675), f. 2r (s. xi med.)
7. Cambridge, Corpus Christi College, 452, p. 322 (s. xii 1)

Printed:

Mon. Angl., ii. 526; Wilkins, Concilia, i. 199; Warren, Leofric Missal, p. 1, ex MS 6; B, 614, ex MS 3; B, 615; Robinson 1918, pp. 22-3, ex MS 1; Councils and Synods, pp. 167-9 (no. 35 i), ex MS 1; Conner 1993, pp. 221-5, ex MSS 1-4 and 6

Translated:

Rumble 2001, pp. 238-9

Comments:

B, ii, pp. 277-8, discusses MSS, strong claim for acceptance; O'Donovan 1972, pp. 34-5; Chaplais 1978, p. 16 n. 24, MS 1 written by scribe of Oxford, St John's College, MS 28 (= 1981, XIV p. 16 n. 24); Councils and Synods, pp. 165-6; O'Donovan, Sherborne, pp. lv-vi; BA Facs., p. 5, MS 1 probably of Canterbury origin, perhaps early copy of presumed Crediton original; Conner 1993, pp. 215-20, doubts Chaplais's identification of scribe; Rumble 2001, pp. 238-44

Show all data

  • Metadata

    Old Text

    • + Anno illo quo transacti sunt a nativitate Domini nostri Ihesu Christi dccccv, misit Formosus pontifex apostolicus RomanE æcclesiæ in terram Anglorum ad regem Eadueardum, motus cum magna iracundia ac devotatione, et mandavit ei cum suis omnibus maledictionem contra benedictionem quam beatus papa Gregorius per sanctum virum Agustinum genti Anglorum antea misit, nisi cum Episcopis instituisset destituas parrochias æpiscoporum, secundum antiquam traditionem quæ tradita est genti Anglorum a sede sancti Petri. Nam per vii annos plene destituta est regio Ieuuissorum ab omni Episcopo. Quo facto, congregavit Eaduueard rex synodum senatorum gentis Anglorum, in quo prEsidebat Plegmundus archiæpiscopus, regi recitans et disputans districta verba apostolicæ legationis quam misit beatus papa Formosus. Tunc sibi rex cum suis et Plegmundus archiæpiscopus salubre consilium invenerunt, assumentes sibi dominicam sententiam, 'Messis quidem multa est, operarii vero¸m pauci.' Singulus tribubus Ieuuissorum singulos constituerunt æpiscopos, et singulis æpiscopia constituerunt, et quod dudum duo habuerunt in quinque diviserunt. Acto illo consilio, cum honorificis muneribus Plegmundus archiæpiscopus Romam rediit, apostolicam Formosum cum magna humilitate placavit, regis decreta et seniorum regionis enuntiavit, quod et apostolico maxime placuit. Rediens ad patriam in urbe Dorobernia viitem episcopos viitem æcclesiis in uno die ordinavit, Frythestanum ad æcclesiam Wentaniensem, Æthilstanum ad æcclesiam Corvinensem, Wærstanum ad æcclesiam Sciraburnensem, Æthilhelmum ad æcclesiam Fontaniensem, Eadulfum ad æcclesuam Cridienensem. 7 Insuper addiderunt illi tres villas in Cornubia quorum nomina Polltum, Cællincg, Landuuithan, ut inde singulis annis visitaret gentem Cornubiensem ad exprimendos eorum errores. Nam antea in quantum potuerunt veritati resistebant et non decretis apostolicis oboediebant. Sed et aliis provinciis constituit duos, Australibus Saxonibus virum idoneum Beorneh ordinavit, et Mercionibus Coenuulfum ad civitatem quæ dicitur Dorceceaster. Hoc autem totum sic papa apostolicus in synodis æcclesiæ sancti Petri conclusit, ut dampnaretur in perpetuum qui hoc salubre mutaret consilium.