S 134

A.D. 792 (Clofesho). Offa, king of Mercia, to the churches of Kent; confirmation and grant of privileges. Latin

Archive:

Canterbury, St Augustine's

MSS:

1. London, British Library, Cotton Julius D. II, ff. 105v-106r (s. xiii med.)
2. London, Public Record Office, E 164/27, f. 25r-v (s. xiii)

Printed:

B, 848, ex MS 1; Kelly, St Augustine's, no. 15, ex MSS 1, 2

Comments:

Liebermann, Gesetze, iii. 25, spurious; Brooks 1971, pp. 79-80, authentic; Vollrath-Reichelt 1971, p. 161; Sawyer 1978, p. 114, treats as authentic; Scharer 1982, p. 267, authentic; Wormald 1982, p. 132, possibly genuine; Keynes 1994c, p. 8; Cubitt 1995, p. 273; Kelly, St Augustine's, pp. 61-3, authentic

Show all data

  • Metadata

    Text

    • In nomine Iesu Christi saluatoris mundi. Ego Offa rex Merciorum, anno regni mei a Deo concessi .xxxv., collecta sinodo in loco qui dicitur Clofeshog, cum mihi Deus omnipotens pro sua pietate plus triumphauit in regnum quam antecessoribus meis propinquis, mihi quoque ad augmentum sceptrum regale et gubernacula Cantwariorum concessit, tunc placuit mihi ex petitione et suasione Æþelheardi archiepiscopi necnon cum licentia et consensu omnium episcoporum ac principum meorum, pro honore et amore omnipotentis Dei et intercessione beati patris Augustini seu etiam pro stabilitate regni Merciorum, eandem libertatem ecclesiis Dei intra Cantiam constitutis a nobis iterari atque confirmari fieri condecet, sicut antea fuerat a Wyhtredo rege concessum et constitutum. Iterumque eodem modob ab Æðelbaldo rege in sinodo munitum repperimus. Item ego Offa rex Merciorum libero hec monasteria quorum nomina hic sunt subternotata ab omni grauitate regalium censuum seu secularium seruitutum uel etiam aliorum inferiorum personarum, neque in refectione et alimonia regis, nec in operibus ad regales uillulas, nec in susceptione alicuius, id est fæstincmenn, nec canes aut accipitres, neque equos uenatoresue et eorum ductores, siue in pascuis camporum siluarumque ab aliquo honere usquam grauentur, nisi expeditione intra Cantiam contra paganos marinos cum classis migrantibus uel in australes Saxones si necessitas cogit ac pontis constructionem et arcis munitionem contra paganos iterumque intra fines Cantwariorum, sed et hec est mea petitio atque doctrina ut hec tria consentiatis, que doceo ut eo stabilior hec mea libertas permaneat, si uestra spontanea uoluntate hoc non negatis.
  • Metadata

    Old Text

    • H. PRO E 164/27, 25rv: copy, s. xiii Rubric: Offa rex de libertate ecclesiarum. In nomine Iesu Christi saluatoris mundi. Ego Offa rex Merciorum, anno regni mei a Deo concessi .xxxv., collecta sinodo in loco qui dicitur Clofeshog, cum mihi Deus omnipotens pro sua pietate plus triumphauit in regnum quam antecessoribus meis propinquis, mihi quoque ad augmentum sceptrum regale et gubernacula Cantwariorum concessit, tunc placuit mihi ex petitione et suasione Æˇelheardi archiepiscopi necnon cum licentia et consensu omnium episcoporum ac principum meorum, pro honore et amore omnipotentis Dei et intercessione beati patris Augustini seu etiam pro stabilitate regni Merciorum, eandem libertatem ecclesiis Dei intra Cantiam constitutis a nobis iterari atque confirmari fieri condecet, sicut antea fuerat a Wyhtredo rege concessum et constitutum. Iterumque eodem modob ab Æ∂elbaldo rege in sinodo munitum repperimus. Item ego Offa rex Merciorum libero hec monasteria quorum nomina hic sunt subternotata ab omni grauitate regalium censuum seub secularium seruitutum uel etiam aliorum inferiorum personarum, neque in refectione et alimonia regis, nec in operibus ad regales uillulas, nec in susceptione alicuius, id est fæstincmenn, nec canes aut accipitres, neque equos uenatoresue et eorum ductores, siue in pascuis camporum siluarumque ab aliquo honere usquam grauentur, nisi expeditione intra Cantiam contra paganos marinos cum classis migrantibus uel in australes Saxones si necessitas cogit ac pontis constructionem et arcis munitionem contra paganos iterumque intra fines Cantwariorum, sed et hec est mea petitio atque doctrina ut hec tria consentiatis, que doceo ut eo stabilior hec mea libertas permaneat, si uestra spontanea uoluntate hoc non negatis.